Corona bezigheidstherapie

De Laatste dagen vragen meer en meer mensen hoe ik mijn dagen doorbreng tijdens deze donkere dagen waarop niets kan of mag. In de laatste post liet ik immers weten dat ik veel pijn heb aan mijn benen. Dat is helaas niet veranderd… of toch?

Eergisteren ben ik langs geweest bij het UZA (dokter De Jonghe). hij stelde mij een beetje teleur omdat hij niets nieuws wist te vertellen terwijl er voor de corona hoopgevende artikels te lezen waren. Uiteindelijk ben ik vertrokken naar huis met extra voorschriften van de medicatie die ik reeds neem (Baclofen – een spierontspanner). Ik neem nu meer dan vroeger en als bij wonder heb ik al 2 nachten door kunnen slapen. Hopelijk is dit de start van een rooskleurigere periode.

Buiten het feit dat de dingen niet altijd liepen zoals ik het wou hebben Nele en ik (met hulp van de PAB’s) toch niet helemaal stilgezeten. Zoals iedereen hebben we vele uurtjes gewandeld; de hond wist niet waar hij het had. We zijn naar elk lichtje gaan kijken in de buurt en als dat nog niet genoeg was, hebben we zelf een vuurschaal aangeschaft. We kookten uitgebreid en veel – al dan niet op de barbeque. Ook de gourmet draaide overuren. Twee wekelijks vierden we een feestdag met ons knuffelcontact Kathleen (zo vierden we nieuwjaar reeds in november, Pasen in januari, hadden we vorige week een jaarmarkt en komt het Suikerfeest er binnenkort aan). Nadeel van dit alles is dat ik blijkbaar binnenkort moet bevallen :).

Het snoekseizoen kwam traag op gang ( lees: ik heb 2 maanden lang geen teken van leven gezien daar) maar eens ze begonnen, waren ze niet te stoppen. Door de aanhoudende regen zijn de veldbanen naar mijn buitenverblijfje niet goed meer berijdbaar. Ook door de kou hou ik het even voor bekeken. Momenteel vul ik sudoku in terwijl Nele aan het haken is, lekker uitdagend ;). Als Neles kinderen hier zijn spelen we gezelschapsspelletjes en werd er zelfs een sneeuwman gemaakt.

Nu lijkt het misschien onmogelijk maar in december ben ik corona-proof in een school in Bornem een lezing gaan geven samen met Aiki en PAB Koen. Met Shobhan maakten we kweepeer likeur en met de Schille gingen we naar zee.

Jelle

De Schille reed ook naar Aalter waar Jelle een rondleiding gaf op zijn boot. Voor de mensen die niet mee zijn: Jelle (Veyt) Is de avonturier waarmee ik in 2018 en 2019 naar Gibraltar ben gefietst. Hij is op drie januari vertrokken met de fiets in Dendermonde en nu, amper 26 dagen later, is hij aangekomen in zuid Portugal. Vandaar zal hij volgende week, samen met twee vrienden met een roeiboot naar Florida varen! deze tocht zal ongeveer drie maanden in beslag nemen. Vandaar uit fietst hij nog 10 000 km tot in Alaska! Zijn avonturen zijn te volgen op zijn blog: www.jelleveyt.be

Rijden met de fiets, reizen via het water, afzien onderweg, traag leven, genieten van de mooie dingen onderweg,… daar ben ik helemaal mee mee maar een oceaan oversteken da’s andere koek. Om toch een beetje mee te zijn heb ik een boek gelezen over 4 moeders van middelbare leeftijd die ongeveer dezelfde oversteek gedaan hebben (enkel een beetje korter). Het was prachtig om die verhalen over zeeziekte, vriendschap, ergernissen, dolfijnen en walvissen te lezen.

Push To The Top

Een 2de uitdaging die ik zeker zal volgen is de de poging waarop lange-afstandsloper Serge Van Autreve een rolstoel zal duwen van in Elverzele tot op de top van de Mont Ventoux. Daarin zit Samuel, een 17 jarige jongen met Ataxie Van Friedreich. Tijdens deze tocht wordt geld ingezameld voor project U\turn. Volgen hier: www.pushtothetop.com

Een derde tocht om naar uit te kijken: De Camino op armkracht. Francois zou op 17 april vertrekken vanuit Gullegem naar Santiago de Compostela. Wegens ziekte kan deze tocht helaas niet doorgaan. Dit was door Corona reeds een jaar uitgesteld en nu is het helaas niet meer mogelijk. Zo is het ook niet meer mogelijk om op vakantie te gaan met Antonio (ALS werd hem te veel) of te gaan handbiken met Cindy DS :'(.