Er was iets niet in de haak

Ik zeg dikwijls dat alles goed gaat, tot er een klein detail verandert. En dat kleine detail was redelijk groot. Na een paar slechte nachten gingen we donderdag vissen. Lekker in het zonnetje en zonder wind. We zaten aan een privévijver. De eerste karper vangen is meestal heel eenvoudig daar. Maar als de vissen merken dat er op hen gejaagd wordt, is het altijd moeilijk om nog iets boven te halen. De bomen zorgden meermaals voor problemen bij het uitgooien (mijn assistente was meer in de kruinen aan het kijken, dan naar het water 😄). Na een tijdje van niets vangen, probeerden we het met drijvende hondenkorrels. Er belandde een korrel op de oever en Aiki nam deze binnen. Jammerlijk genoeg hing de korrel nog aan de vislijn. Ik stelde direct voor om de draad af te knippen en aan Aiki haar tuigje te binden, zodat ze de haak niet dieper kon binnen slikken. Ik bleef achter terwijl ze snel naar de dierenarts gebracht werd. Daar bleek de haak al redelijk diep te zitten (namelijk 40 cm). Toen ik weer opgehaald werd en mee naar de dierenarts ging, kon ik gelukkig zeggen dat er geen weerhaak aan de haak hing. We gingen naar huis en werden terug verwacht om 10 uur ’s morgens de volgende dag om te kijken of de haak naar de maag gezakt was. ’s Morgens bleek dat inderdaad het geval dus konden ze haar opereren. De buik en de maag werden opengesneden en de haak werd eruitgehaald. Hopen dat de haak het lichaam op een natuurlijke manier verliet, was niet mogelijk, omdat er nog een draad aan hing. Om 17 uur mochten we haar gaan halen. Ze zag er redelijk plattekes uit, maar da’s normaal zeker. Die nacht hoorde ik dat ze wou opstaan en terug omver viel… Stress voor zot! Toen ze nog een elliptische aanval bij kreeg, heb ik de dierenarts gebeld. Het andere hondje werd wakker en begon te blaffen. Aiki sprong recht en blafte doodleuk mee… De trut 🤪 …

De dierenarts kwam dus voor pietsnot. Tegen de avond was ze al terug aan het spelen. Sterk beestje!