Zweden met U/turn 2019

IJsland 2017 was mijn laatste reis met U/turn, en eigenlijk vond ik dit een goede afsluiter. Toen ik hoorde over de reis naar Zweden, kreeg ik toch weer de kriebels… Varen met de kano van eiland naar eiland, slapen in tentjes, viskes vangen; helemaal mijn ding!
Omdat ik altijd meer en meer afhankelijk word van anderen had ik deze keer Nils meegenomen. Hij is een vriend en PAB-assistent van mij.

We waren met 23 in totaal, waarvan 12 andersvaliden, 6 begeleiders (waaronder een dokter en een kinesiste), Julie & Glex van U/turn en 3 mensen van DRAKKAR.
Dinsdag 23 juli vertrokken we in alle vroegte met het vliegtuig vanuit Zaventem naar Göteborg. Daar aangekomen reden we met busjes nog 3 uur naar de bestemming: Gustavsfors.

Op de camping (Alcatraz) sliepen we de eerste nacht in tentjes en vertrokken we ’s ochtends voor een eerste verkennende wandeling. We gingen over een mountainbikeparcours en door de ongerepte natuur. De rolstoelen van U/turn zijn daarvoor ideaal, maar voor de alledaagse handelingen zijn het logge, onmanoeuvreerbare dingen.

De dagen nadien vertrokken we met de kano’s. We vaarden van eiland naar eiland en maakten elke avond ergens anders een slaapplaats.
Al ons materiaal ging mee in de boten, wat zorgde voor veel bekijks onderweg. Een rolstoel in een kano is immers geen alledaags gezicht…

Onderweg lag er altijd wel een lijntje uit, jammer genoeg had ik niet het juiste kunstaas bij me. We gingen immers te snel en het aas wat er aan hing ging daardoor niet diep genoeg.
Je kon het altijd zien hangen omdat het water zo proper was. Zelfs zo proper dat je er van mocht drinken. Handig!
Ook koken was met dit water. En over het koken konden we zeker niet klagen. De mensen van DRAKKAR zorgden hiervoor.

Normaal gezien is het altijd slecht weer als ik meega met een U/turn reis… Volgens Julie & Glex trek ik dat aan. Dit jaar is de vloek duidelijk doorbroken want enkel de laatste dag, toen we moesten opruimen, werd het weer grimmiger en viel er wat regen.

Ik kwam op het einde van de reis tot de conclusie dat ik, van alle deelnemers, het meeste hulp nodig had. Dat is natuurlijk “redelijk” confronterend.. Er was wel één dag dat ik echt in m’n normale doen was, helaas verpeste ik het toen door cake te eten aan het kampvuur. ’s Avonds mag ik echt geen gluten eten want dan slaap ik slecht.
Toch ben ik blij dat ik ben mee geweest en Nils was duidelijk de juiste persoon om mee te vragen.