Mijn naam is Frank Van Linden, vanaf mijn dertiende is de erfelijke ziekte ataxie van Friedreich vastgesteld (een aangeboren, progressieve aandoening van het zenuwstelsel). Geleidelijk aan takelde ik af en moest gedwongen minderen met mijn vrij drukke verenigingsleven.
In 2005 werd wandelen zeer moeilijk en hebben de dokters mij aangezet tot het kopen van een rolstoel. Het idee schrikte mij enorm af en om er toch een beetje genoegen mee te nemen kocht ik mij een aankoppelhandbike (een soort ‘vijfde wiel’ dat je aan je rolstoel hangt). Tot die moment deed ik geen enkele sport, enkel vissen!
In 2006 deed ik daarmee de Dodentocht uit (een wandeltocht van 100 km in een landelijke omgeving). Het startschot van iets moois…
Handbiken bleek ‘mijn’ sport te zijn.
Als ik aan het trainen ben steken mensen hun duim in de lucht, wielrenners vertragen voor een leuke babbel, kindjes kijken met bewondering… met andere woorden: in een handbike ben je een sporter, geen gehandicapte!
Tot 2011 ging alles relatief goed, buiten enkele serieuze blessures en valpartijen. De achteruitgang bleef wel wat altijd een domper was.
Vanaf 2012 tot 2019 ging ik elk jaar voor een uitdaging.
2020 beloofde veel goeds, Corona besliste er anders over… ik vond dat jaar een nieuwe vriendin, Nele, en samen maakten we mooie herinneringen. Na een jaar bleek dat we elkaar het geluk begonnen te ontnemen. Nele heeft er een punt achter gezet maar als ik eerlijk ben snap ik dat. Je kan niet samen blijven voor de ‘gemakkelijke weg’.
Het nieuws kwam wel aan zeker omdat ik juist mijn nieuwe pup aan het opleren was! Ondertussen gaat alles terug beter en ben ik gewend om alles terug alleen of met de assistenten te doen.
Waarom deze site?
De activiteiten die onmogelijk geworden waren, komen nu, dankzij mijn rolstoel en deze website, weer binnen hand-bereik.
Eerst wou ik mezelf bewijzen, nu wil ik vooral mijn kennis delen en iets terug doen voor de maatschappij. (schoolbezoeken, geldinzamelingen, …).
Ik heb al veel aangepaste sporten getest, en toch kom ik altijd terug bij handbiken. Je hebt hiervoor immers geen goede coördinatie van de spieren of een perfecte rompbalans nodig.